Geschiedenis
Een interview uit 'SpieghelSchrift' (juni 2004):
Spiegelbedrijven
Door Vicky Maks-Everts
De schijnwerper op…… de A.W. Huidekoper Stichting (huidekoperstichting.nl)
Wat is de Huidekoper Stichting?
De A.W. Huidekoper Stichting leidt jongeren op in boomverzorging, vertelt
Robert Fletcher die als klein jongetje er al van droomde boswachter te worden
en op z’n 12e bij Huidekoper kwam helpen.
Wie was Huidekoper?
A.W. Huidekoper was een bevlogen man met liefde voor de natuur en interesse
in bomen, die in 1956 bij toeval met jongeren aan de slag ging.
Vertel…
Hij
stond met de zaag aan een tak toen twee passerende padvinders commentaar gaven.
Er ontstond een discussie die resulteerde in zoiets als: “als jullie
het zo goed weten, kom me dan helpen!”. Dit werd het eerste team Huidekoper.
Hoe kwam hij aan nieuwe rekruten?
Puur mondreclame.
Wat voor jongeren zijn het?
Van allerlei pluimage, van nerds tot doeners, van scholieren tot studenten.
Sportieve jongelui die het lekker vinden buiten bezig te zijn. Niet de geitewollensokken
typen die je zou verwachten. Veel jongelui van gezinnen hier uit het Spiegel
hebben wel een tijdje meegedaan.
Wanneer kan er gewerkt worden,
als je met scholieren werkt?
De activiteiten vinden op zaterdag plaats, maar … huiswerk, familieverplichtingen
en sport gaan altijd voor!
(Er is wel eens iemand weggestuurd omdat ie z’n best niet deed op school).
Hoe groot zijn de teams waarmee
gewerkt wordt?
Dat hangt van de klus af, gemiddeld zo’n 4 tot 20 man variërend
van “jongste bediende” (met de huidige wet 14 jr.) die de takken
opruimt – je groeit bij ons door, begint onderaan en eindigt in de top,
ieder met z’n eigen verantwoordelijkheid – tot degene met kennis
en kunde.
Hoe hield hij de wind eronder?
Met de combinatie van vaderlijk gezag en de discipline van de oud-marineman
die hij was dwong deze bankman respect en affectie af bij de jeugd.
Daardoor kon hij dit werk ook met jonge amateurs doen. Aan de basis-omgangsregels
t.o.v. de klant, zoals; je handen uit je zakken, iemand aankijken en niet
roken als je tegen de klant spreekt, schoenen uit bij de deur als je er binnen
mag en niet zomaar ergens gaan zitten en respect tonen voor elkaar en voor
de natuur, tilde hij zwaar.
De positieve uitstraling en benadering van “de baas” en het samenwerken
met elkaar op welke tree van de ladder – letterlijk en figuurlijk –
iemand ook stond kreeg zijn weerslag op iedereen die met hem werkte. Er ontstonden
vriendschappen voor het leven.
Wat houden de werkzaamheden in?
Bijvoorbeeld snoeien, vellen, rooien en planten van bomen bij particulieren
en ondernemingen.
Worden jullie als amateurs wel
serieus genomen?
Als je aankomt met knullig gereedschap en zonder kennis van zaken te werk
gaat zou dat zo zijn, maar we komen met veel, goed en professioneel gereedschap
voor de boom en lijnen, tuigen, helmen en veiligheidsschoenen voor onszelf
(we hebben behalve aan onszelf ook verantwoording af te dragen aan de verzekering).
Daarbij gaat er altijd iemand mee met kennis van zaken, zo heeft een van ons
aan de Universiteit van Wageningen bosbouw gestudeerd en ikzelf bosbouw en
cultuurtechniek. We houden ons altijd aan de regels die gelden voor de boom.
Als de klus niet in overeenstemming is met de boom of met de wet doen we het
gewoon niet, dat staat in ons reglement. Met vragen kunnen we altijd terecht
bij Menko König, onze “collega” van “Tree-Service”
Hij komt ook voor ons versnipperen en andere zaken doen die wij niet kunnen.
Een te grote klus geven we door aan de beroepsgroep die op zijn beurt weer
leuke klussen aan ons toespeelt. We zijn alom geaccepteerd door de beroepsgroep
en werken zelfs met ze samen. Sommigen van ons werken ook wel ‘s een
tijdje bij de profs. Er is geen broodnijd en die mag ook nooit ontstaan, we
laten de beroepsgroep altijd voor gaan als dat aan de orde zou zijn.
We staan erom bekend dat we juist erg goed zijn in ruimten met beperkingen
zoals achtertuinen, boven daken of kassen, omdat we secuur tewerk gaan en
de takken niet zomaar naar beneden laten donderen en alles tot op de laatste
splinter opruimen.
Wat zijn de leukste klussen geweest?
1. Via een persoonlijk secretaresse aan het hof hebben we lang voor het Koninklijk
Huis gewerkt, tijdens het werk verscheen dan ineens de hofauto met een grote
gamel met soep (het was overigens Huidekoper’s voorwaarde dat iedere
klant op gezette tijden moest zorgen voor koffie, thee of soep, dat verplichtte
ook tot de nodige pauzes.
2. Eens in het jaar gingen we met een grote groep naar Epe om het landgoed
van een oud verzetsstrijder te onderhouden.
En de neteligste?
…eigenlijk niets, omdat we zonder winstdoelstelling werken, de druk
van de prestatie niet aanwezig is en veiligheid boven alles gaat, werken we
niet als de omstandigheden het niet toelaten. Voor een regenbui zijn we niet
bang maar bij noodweer, bliksem of als de boom te nat is gaat het feest niet
door. Touch wood, gelukkig zijn er nog nooit ongelukken gebeurd.
Hoe zien jullie de toekomst?
Huidekoper heeft de stichting in het leven geroepen toen hij zich realiseerde
dat hij niet het eeuwige leven had en graag zag dat zijn doelstelling –
jongelui respect voor de natuur bijbrengen – gecontinueerd werd, enkele
jaren geleden [10 maart 2000] is hij overleden, o.a. zijn weduwe en een dochter
zitten in het stichtingsbestuur, een kleindochter doet vaak fysiek mee. Traditiegetrouw
drinken de werkers nog iedere zaterdag na de klus, bij mevrouw thuis in haar
bruine café, zoals we dat noemen, een drankje en krijgen daar “boter
bij de vis”. Niemand kijkt raar op als ook anderen, die die dag niet
aan een klus gewerkt hebben, ook even binnen komen waaien.
Eens per jaar komt het kluppie bij elkaar. Inmiddels zijn dat wel zo’n
150 man die op en af, al naar gelang de omstandigheden het toelaten, bij de
A.W. Huidekoper Stichting gewerkt hebben. In 2006 vieren we ons lustrum ter
gelegenheid waarvan we de bovengenoemde website gemaakt hebben waarop alle
informatie over ons te vinden is.